materiał pochodzi z książki Pani Hani Pierścieniak "Gmina Inowrocław zaprasza, szkic historyczny wsi i parafii Jaksice" Wydawnictwo Bernardinum 2008. Zdjęcia wykonała Pani Maria Chojnacka.
Jaksickie skarby
1. Najpiękniejszym i najcenniejszym „skarbem” jest obraz Matki Boskiej Jaksickiej z połowy XVII w.
2. Monstrancja regencyjno-rokokowa pochodząca z połowy XVIII w. z cechą miejską Torunia i imieniem Jana Letyńskiego, toruńskiego złotnika, którego warsztat działał w latach 1742-1771. Wykonana została ze srebra pozłacanego, trybowana (wykuwana z blachy na zimno). U podstawy glorii umieszczono figurkę Najświętszej Panny Marii Niepokalanie Poczętej, na ramionach znajdują się dwie postacie aniołów, natomiast w zwieńczeniu – postać Boga Ojca. Monstrancja poddana została odnowieniu przez pozłocenie w 2006 roku dzięki fundacji p.p. Felicji i Zbigniewa Mielcarków.
3. Feretron z drugiej połowy XVIII w. w stylu rokoko. Pochodzi z poprzedniego drewnianego kościoła. Rama rokokowa składa się z elementów wolut (ornament w kształcie spirali ślimaka) i stylizowanych liści akantu. Obrazy: „Najświętsze Serce Jezusa” i „Niepokalane Serce Maryji” są nowsze. Obecnie bardzo zniszczone.
4. Kielich w stylu późnego manieryzmu. Czas powstania datowany jest na około 1640 rok. Pochodzi z kręgu złotnika toruńskiego Zachariasza Lange, którego warsztat działał w latach 1625-1650. Wykonany ze srebra pozłacanego. Czara przyozdobiona koszyczkiem z motywami główki ludzkiej.
5. Kielich w stylu barokowym datowany na XVIII w. Posiada cechę miejską Gdańska, imienną PN(R) co wskazuje na warsztat gdańskiego złotnika Piotra Rode. Wykonany został ze srebra pozłacanego, gładki, bez żadnej ornamentyki.
6. Puszka fundowana w 1935 roku przez rodzinę ówczesnego dzierżawcy majątku kościelnego p. Wawrzyniaków. Wykonana ze srebra pozłacanego, odnowiona przez pozłocenie w 2006 r. przez wcześniej wspomnianych p.p. Felicję i Zbigniewa Mielcarków, prywatnie córkę i wnuka dawnego dzierżawcy.
7. Obraz (feretron) Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Pochodzi z początków XX wieku. Ocalony z pożaru drewnianej świątyni. Wykonany na blasze, odnowiony przez p. Czesława Dreliszaka.
8. Figury gipsowe św. Antoniego, Pana Jezusa i Pieta - XXw. Pieczołowicie odnowione przez p. Czesława Dreliszaka znalazły miejsce w obecnym kościele.
9. Ornaty. Ich zbiór nie jest zbyt liczny, a wykonanie (biorąc pod uwagę najstarszy) to początek XX w. Prezentuję niektóre ze względu na ich niewątpliwe piękno.
„Ofiara Bronisława Konstantego Panasińskiego 1909” (napis wyhaftowany na podszewce)
![]()
„Ofiara Bronisława Konstantego Panasińskiego 1909” (napis wyhaftowany na podszewce)
